YOMU

Asian Literature Project

Light

M. Navin

Cahaya

M. Navin

Light

M. Navin

ஒளி

எம். நவீன்

M. ナヴィン

Light

by M. Navin

Thurga posed for the photographers with a blue dress she had borrowed from her friend. I might look like an angel in this dress, she thought to herself. It seemed to her that if swirled around, the dress would spread out like an umbrella and make her fly.

The by-election for the Ladang Durian constituency would take place tomorrow. In conjunction with that, an event was held by the ruling party candidate, Mr. Guna, to present Thurga, a first year student living in Ladang Durian, with a free laptop.

Since the election was tomorrow and the Ladang Durian school was one of the polling centres, the atmosphere around the estate was frenzied. Tents were put up everywhere and posters of the candidates plastered all over. People who had left the estate to live in a nearby modern settlement were also present at the event. The people made good use of the slight relaxation given for the by-election.

After the event, Mr.Guna met with the plantation people and listened to their grievances. He vowed to paint the estate’s ruined Mariamman Temple if he won. He also offered to buy a new chariot to carry the Amman statue around town for the next festival; his suggestion was met with applause.

After receiving the laptop, Thurga sat silently in the living room of her house, not knowing what to do with it. She lifted the silvery lid of the laptop. The surface of the laptop was neat and smooth, like the wings of a rooster. Unsure of how to use the laptop, she stared at her reflection on the black screen. She wondered if she even looked like an angel; she saw no angelic joy on her face.

***

Two weeks ago, she did not have such a problem. Thurga was happy not to attend school due to the Covid pandemic. The estate, which was mostly inhabited by Indonesians, had only four Indian families. Out of those, two families consisted of elderlies abandoned by their children, and another was a young couple. Thurga was the only child at the estate, therefore she became everyone’s favorite. Like the birds that roam freely, she would run and dance her way around the estate. She enjoyed the snacks offered by every household. Somedays, she would even sleep at a neighbour's. Her days passed in a whirl of fun. However, and unexpectedly, her happiness was short-lived by the sudden resignation of the local Member of Parliament.

The opposition candidate Mr. Rajendran, who arrived at Ladang Durian to present his manifesto for the by-election, was at first disappointed by the turnout. The estate was deep in the interior, requiring them to travel about seven kilometres on red dirt roads. Mr. Rajendran could not bear the red muddy stains on his brand-new Camry. Vexed, he was about to leave when Thurga caught his attention and he casually inquired about her education situation. Thurga told him that she could not attend classes as she did not have suitable means for online learning.

“THE PLIGHT OF A POOR GIRL UNDER THE RULING REGIME!” was the headline in all three Tamil newspapers the next day. All media attention turned towards Ladang Durian. Videos criticising the ruling party made their way to social media. Subsequently, the act of the opposition candidate gifting Thurga a brand-new Samsung mobile became viral too. The presentation was held in the town hall adjacent to Ladang Durian. The hall was decorated well with banana trees and hanging thoranam. Mr. Rajendran appeared in a white dhoti and shirt. “If I win the by-election, I will alleviate the learning situation of all children, just like this,” he vowed. Thurga was again wearing her blue dress that her father hastily borrowed from her friend Prema, who lived in the town. Prema provided the dress as she knew that it would appear on TV.

The headmaster, who was present at the mobile phone presentation ceremony, explained in detail how Thurga could join the online learning. The normally stern and fierce man provided the explanation with grace and eloquence for the camera. Thurga took notes on her Google ID, password and so on. She was excited to see her teachers and friends through her cellphone. The thought of what her friends would say at the sight of her in a blue dress thrilled her. Unlike her father’s old-school buttoned cellphone, she was surprised she could activate the screen with her fingers. Like an insect floating on a stream, her fingers hovered over the touch-screen. It was only when she went back home with her cellphone that she faced a new problem.

The following day, Thurga made headlines again under the title, “DECEPTION OF THE OPPOSITION.” The ruling party candidate Mr.Guna had accused the opposition of seeking free publicity by giving a cellphone in an estate with no internet facilities. The headlines were accompanied by an unflattering image of Mr. Rajendran, the opposition candidate. Many were aware of the influence Mr.Guna had in the party. Since he was likely to become the Minister of Communications in the future, a telecom company immediately provided the estate with internet access. Local Tamil poets started to pen praises of the company and Thurga, but neither party could understand the poems.

The administration of the Ladang Durian school, with fewer than twenty students, had applied for internet access for many years to no avail. The teachers expressed their gratitude to Thurga for solving this issue in a single day by calling her cellphone and thanking her. They were overjoyed as things in school would now move smoothly. Thurga’s friend Punitha, who came over to congratulate her, also took back her blue dress. Thurga was dismayed as she felt she would no longer appear like an angel on the phone screen. But in the following days, Thurga’s problems multiplied.

Thurga’s house had two rooms. The small house was inhabited by seven people including her parents, two uncles and two aunts. Her father got the house for free by taking up a job as a tractor driver in the estate. The management was initially reluctant to allow seven people in a single house, but relented due to the shortage of new tractor drivers in such a remote area. But that in itself became a huge challenge for Thurga’s teachers.

Every time a class was held, the teachers found it difficult to teach Thurga because of the commotion in her house. Due to the pandemic that led to many retrenchments, Thurga’s uncle found themselves out of work. So they consumed cheap alcohol and fought with their wives from time to time. Curse words were thrown around freely at home. Unable to bear the noise, the teachers ordered her to turn off her microphone on her cell device. Thus making it impossible for her to answer her teacher’s questions. The teachers instructed her to only listen to the lesson. She was never allowed to activate her microphone to speak.

Two young female teachers encountered a different problem. During their lessons, Thurga’s uncles would sit next to her and disrupt the session. Sometimes they would flex their arms and twirl their moustaches in an attempt to flirt with these young teachers. Thurga was uncomfortable with her uncles’ newfound enthusiasm since their retrenchment. They would douse themselves with cologne just to sit next to her for classes. Thurga held back a snarky comment about how the person on the other side could not smell them. Both teachers tried to deal with it patiently but her uncles did not seem to listen. So Thurga was ordered to listen to the lesson with her camera turned off.

She was actually happy not to use the camera. She didn't have nice new clothes like her other friends. So she got used to attending classes without the camera. Thurga looked at everyone's faces and got used to staring silently at the cell phone for long periods of time. Even when she felt sleepy, she did not take her eyes off the screen. There was great joy in seeing the faces and clothes of her friends.

With the by-election due in a week, the opposition candidate Mr. Rajendran returned to the estate once again. The vibuthi on his forehead made his face glow. Thurga’s mother decorated the front of her house with a beautiful kolam as Mr. Rajendran’s visit had been announced prior. This time he wanted to wipe out the bad publicity that had affected him. A small television set was taken out of Mr. Rajendran’s car. He instructed his men to install the television set in front of his eyes; the work went by fast. Thurga’s family was overjoyed to have access to channels on ASTRO, especially her aunts who were looking forward to Tamil serial shows.

Apologising for his mistake, Mr. Rajendran told the gathered reporters that Thurga could continue learning through the free education channels on the television provided. Reporters took pictures of Thurga sitting in front of the TV, watching a lesson broadcast on Didik TV. Thurga was still wearing the blue dress. Party workers also captured the moment and spread it on social media. Thurga’s aunts were disappointed that the television equipped with ASTRO had no other channels installed except for the education ones. Mr. Rajendran begrudgingly promised to add in more channels should Thurga do well in her exams.

After the visit, Thurga’s playtime was cut short. She was forced by her aunts to spend two hours on a government channel and an additional four hours on a private channel for her daily lessons. She also participated in all her online classes as per her school schedule. For twelve hours a day, her eyes were exposed to the harmful light emitted by the devices. As a result, her eyes ached severely within three days. Tears trickled down incessantly. When she arrived at the government clinic in town to get her eyes checked, she was instantly recognised by everyone including the doctors. She was surrounded by a crowd of people who forgot to obey the one-metre gap rule. It was then that she realised how popular she was. Thurga once again made the papers, this time stating that her eyes were affected by the mobile and television devices.

The ruling party candidate blamed the opposition candidate for damaging a young girl’s eyes. He gave an interview stating that he had found the solution to Thurga’s problem and awarded her a brand-new laptop equipped with high-end technology that filters the colour blue which affects the eyes. The statement was met with a loud cheer.

The cheers echoed outside. Thurga stared at her shadowy figure for a long time on the black screen on the inactive laptop. She was bewildered by the idea that the laptop would filter the colour blue.

Today, she borrowed the blue dress from her friend for the fourth time. She wondered if this laptop would also filter the blue colour on her dress. She wondered if she would even look like angel in a blue-less dress. The blue of her dress slowly faded on the black screen of her dormant laptop, Thurga was left feeling disappointed and bereft.

Translated by Charles Nilbert

Light

作者: M. Navin

穿着从朋友那里借来的蓝色连衣裙,杜尔加为摄影师摆好姿势。 穿上这件裙子让我看来像个天使,她自忖。 在她的想象中如果她原地旋转,裙摆就会像伞一样飞张开来,带着她起 飞。

Ladang Durian选区的补选将在明天举行。 与此同时,执政党候选人古纳先生还安排了一项活动,那就是赠送一台笔记型电脑给住在Ladang Durian的一年级学生杜尔加。

明天就是投票日了,Ladang Durian学校是投票中心之一,园坵四周气氛热烈。 到处都是搭好的帐篷,还有贴满了候选人的海报。 那些离开园坵搬到附近条件更进步的社区的人们, 也出席了这里的活动。 人民利用补选活动趁机放松心情。

活动结束后, 古纳先生会见了园坵居民,并听他们投诉各种不满。 他承诺如果胜出,就会粉刷园坵里破落的马里安曼神庙。 他还献议购买一座新神辇,作为下一个节庆运送安曼神像使用:他的建议获得了不少掌声。

收到笔记型电脑后,杜尔加静静地坐在她家的客厅里,不知道该怎么使用这台电脑。 她掀起笔记型电脑的银色掀盖。 键盘表面整齐光滑,就像公鸡翅膀上的羽毛。 她不确定该如何使用,唯有盯着黑色屏幕上自己的倒影。 她怀疑自己到底像不像个天使;她看不到自己脸上有天使般的喜悦。

***

回溯两个星期前,她并没有这样的烦恼。 由于新冠肺炎疫情,杜尔加很高兴不用去上学。 园坵里大多数的居民都是印尼人,只有四个印度家庭。 其中,有两个家庭被子女遗弃的老人组成,另一个家庭是一对年轻夫妇。 杜尔加是这里唯一的孩子,因此成为大家最疼爱的对象。 就像是自由自在的鸟儿,她在园坵里四处蹓跶。 她喜欢大家给她的零食。 有时,她甚至会在邻居家留宿。 她的小日子在欢乐的旋涡中流逝。 然而,在毫无预警下,她的幸福被该选区的国会议员突然的呈辞而打断了。

反对党候选人拉詹德兰先生抵达Ladang Durian,为这场补选发表他的竞选宣言,一开始时他对当天的出席率感到失望。 园坵深入内陆,车子需要开过一条长约七公里的红泥路。 拉詹德兰先生无法忍受他那台全新的Camry沾上一层红色泥渍。 满肚子恼火的他正要离开时,杜尔加引起了他的注意,他随口问起她上课的情形。 杜尔加告诉他,她无法上课,因为她没有合适的工具进行网上学习。

隔天,三家淡米尔报纸全都以"执政政府下,一个可怜女孩的困境! "所有媒体的注意力马上转向Ladang Durian。 评论执政党的视频很快被上载到社交平台。 随后,反对党候选人送给杜尔加一款全新三星手机的新闻也迅速疯传开来。 赠送仪式在Ladang Durian附近的小礼堂举行。 他们把礼堂装饰得很漂亮,香蕉树加上悬挂嫩椰叶编织的thoranam。 拉詹德兰先生穿着白色的传统裹裙和衬衫出现。 "如果我赢得补选,我会改善孩子们的学习条件,就像这样,"他发誓。 杜尔加再次穿上父亲匆忙从她那住在小镇上的朋友普玛处,借来的蓝色连衣裙。 普玛肯借出裙子,是因为她知道它会出现在电视上。

出席手机赠送仪式的校长,也详细解释杜尔加将会如何加入线上学习。 一向严厉和凶恶的校长,在镜头前一派优雅和滔滔不绝地讲解 。 杜尔加记下了她的谷歌登入账号,电话号码等。 她很高兴能够通过手机看到她的老师和朋友。 一想到当她的朋友看见她穿着蓝色连衣裙时所说的话,就令她激动不已。 与她父亲老式的按键手机不同,她很惊讶只用手指就能轻轻操控屏幕。 就像在溪流上轻飞的小昆虫一样,她的手指不停地在屏幕上触控盘旋。 直到她带着手机回家,她才发现自己遇上了新的问题。

第二天,杜尔加再次因为"反对党的骗局"成为新闻头条。 执政党候选人古纳先生指责反对党赠送手机给没有互联网讯号的园坵学生, 不过是搏取免费宣传。 新闻内容突出了反对党候选人拉詹德兰先生不讨喜的形象。许多人都知道古纳先生在党内的影响力。加上他将来很可能会接任成为通讯部长,某家电讯公司立即为园坵提供了互联网服务。 而当地的淡米尔诗人则开始写诗赞扬电讯公司和杜尔加,即便双方都无法理解这些诗句的意义。

Ladang Durian学校的行政部,因为只有不到二十名学生,申请互联网服务多年都没有回音。 老师们不断给杜尔加打电话道谢,感谢她在一天内凭着手机事件就解决了这个难题。 老师们欣喜若狂,因为现在学校里的工作总算可以顺利推行。

杜尔加的家有两间房。 这栋小房子住着七个人,其中包括她的父母、两个叔叔和两个阿姨。 因为她的父亲在园坵里任职拖拉机司机,才有了这间房子。 园坵管理层最初很不愿意让七个人挤住在一间房子里,但却碍于偏远地区很难找到新的拖拉机司机,因而放松了规矩。 但这件事又成了杜尔加面对的另一个难题。

每一次上课,老师们都发现很难专注指导杜尔加,她的家里总是一团乱。 疫情关系导致大量的裁员,杜尔加的叔叔们也失业了。 于是,他们赖在家喝廉价酒,又不时与妻子打架。 家里经常充斥各种诅咒谩骂。 由于无法忍受各种噪音的干扰,老师们命令杜尔加关掉手机设备上的麦克风。 因此她没有办法回答老师的提问,老师指示她只能乖乖听课。 就这样,她不被允许打开麦克风说话。

还有两位年轻的女教师则遇上了不同的麻烦。 上课期间,叔叔们会坐在杜尔加身边扰乱上课秩序。 有时他们会挥动着双臂,又或者玩弄自己脸上的小胡子,企图对年轻的女老师调情。 对两位叔叔失业后的新嗜好,杜尔加感觉很不自在。 他们还在身上喷洒古龙水, 就为了坐在她旁边上课。 杜尔加心里暗暗臭骂他们,隔着屏幕谁闻到他们的古龙水啊? 两位老师都曾经试图耐心地处理这件事,但叔叔们似乎听不进去。 因此,杜尔加被指示听课时要把镜头关上。

事实上,她很高兴不用打开镜头。 因为她不像其他朋友那样会有漂亮的新衣服。 后来她也习惯了在不打开镜头的情况下上课。 杜尔加会逐一去观察每个人的脸,也习惯了长时间默默地盯着手机看。 即使感到疲倦,她也不会把视线从屏幕上移开。 因为能够看到朋友们的样子和衣服,让她非常高兴。

就在补选投票前的一周,反对党候选人拉詹德兰再次回到园坵。 前额上的圣灰vibuthi 令他的脸看起来像在发光。 杜尔加的母亲一早就接到拉詹德兰先生来访的通知,在门前布置了一个漂亮的米绘( kolam)。 这一次,他想要一扫过去媒体对他的负面评价。 拉詹德兰先生从车里抬出一台小电视机。 他指示手下当面把它安装好:工作进行得很快。 杜尔加的家人无不欢天喜地,就为了能够收看ASTRO频道,尤其是她的姑姑们,期待观看淡米尔语连续剧。

拉詹德兰先生先为过去的失误道歉,他告诉在场的记者,杜尔加可以通过电视提供的免费教育频道继续学习。 记者为杜尔加拍摄了一张她坐在电视机前观看Didik电视台课程的照片。 杜尔加还是穿着一身蓝裙。 政党的工作人员也抓紧时机,把消息发送到社交媒体上。 杜尔加的姑姑们则感到非常失望,因为这个ASTRO电视的节目配套,只有教育频道,没有其他。 拉詹德兰勉为其难地承诺,如果杜尔加在考试中取得好成绩,他会签购更多频道。

这次的拜访结束后,杜尔加的玩乐时间被缩减了。 姑姑们强迫她花两个小时观看政府的教育频道,另外四个小时则是上私人频道的课程。 她还必须按照学校的时间表出席线上课程。 每天十二个小时,她的眼睛一直暴露在电子设备发出的有害光线下。 结果,一连三天,她的眼睛严重疼痛不已,还不断流泪。 当她被带到镇上的政府诊所检查眼睛时,立刻就被医生在内的所有人认出来。 她被一群忘记遵守安全社交距离的人包围着。 就在这时,她意识到自己是多么有名。 杜尔加再次成为新闻人物,报道指她的眼睛受到电话和电视设备的影响。

执政党候选人指责反对党候选人伤害了一个年幼女童的眼睛。 候选人接受采访,说他找到办法解决杜尔加的问题,那就是送她一台全新的笔记型电脑,该电脑配有高端技术能过滤对眼睛有害的蓝光。 这个做法得到了大众一致的赞许。

欢呼声还在外头回荡。 在还没有启动的笔记型电脑黑屏上,杜尔加盯着自己的阴暗影子看了 许久。 她被笔记型电脑内建的蓝光过滤功能给搞糊涂了。

今天,是她第四次向朋友借用那件蓝色裙子。 她想知道这台笔记型电脑是否会过滤掉她裙子上的蓝色。 她想知道身穿 无蓝色的裙子,还会不会像个天使。 笔记型电脑毫无动静,黑屏中裙子上的蓝色渐渐褪去,杜尔加心中感到一阵失望与失落。

Translated by Charles Nilbert

Cahaya

oleh M. Navin

Thurka mengenakan gaun biru yang dipinjam daripada kawannya ketika diambil gambar oleh wakil media. Bagi dirinya, dia akan kelihatan seperti bidadari yang jelita dalam gaun biru itu. Thurka menganggap dirinya terapung-apung di udara apabila gaun itu berkembang seperti payung ketika dia memusingkan badannya ke kiri dan ke kanan.

Pilihan raya kecil akan berlangsung di kawasan itu pada keesokan hari. Maka, suatu majlis amal sedang berlangsung di situ. Encik Guna selaku calon parti pemerintah menyampaikan komputer riba percuma kepada Thurka, murid tahun satu yang tinggal di kawasan ‘Ladang Durian’ itu.

Suasana di kawasan kediaman itu kelihatan hingar-bingar. Lebih-lebih lagi, sekolah di Ladang Durian itu digunakan sebagai pusat mengundi. Beberapa buah khemah dipasang di sekitar kawasan sekolah. Panji-panji dan gegantung gambar calon pula dipasang di merata tempat. Ada antara penduduk asal kampung yang sebelum ini berpindah ke kawasan perumahan lain turut pulang ke Ladang Durian semata-mata untuk menyaksikan suasana pilihan raya kecil. Mereka bijak menggunakan kelonggaran yang diumumkan sempena pelaksanaan pilihan raya kecil itu sebagai kesempatan untuk pulang ke tempat asal mereka.

Sesudah majlis penyampaian komputer riba tamat, Encik Guna bersua dengan hadirin yang berkumpul dan berbual-bual dengan mereka. Beliau berjanji kepada mereka bahawa beliau akan uruskan kerja-kerja naik taraf dan pemuliharaan bangunan Kuil Mariamman di ladang itu sebaik sahaja menang dalam pilihan raya kecil itu nanti. Apabila beliau berjanji lagi bahawa sebuah kereta pedati baharu akan dibeli pada tahun hadapan untuk kegunaan upacara perarakan kuil, ramai yang berkumpul di sana bertepuk dengan penuh gemuruh.

Entah apa yang hendak dibuat setelah menerima komputer riba, maka Thurka pulang ke rumahnya dan berehat di ruang tamu sebentar. Kemudian, dia menegakkan panel atas komputer ribanya yang bersinar-sinar dalam warna perak. Dia mula berasa khusyuk apabila dapat menyentuh permukaan panel komputer riba yang begitu licin dan kemas seakan-akan seperti pelepah pada kepak ayam jantan di ladangnya. Walaupun teringin untuk meneroka komputer riba itu, Thurka tidak tahu bagaimana hendak menggunakannya. Dia hanya dapat mengamati rupa wajahnya yang terpantul pada skrin hitam itu. “Adakah aku ini benar-benar kelihatan seperti bidadari?” terlintas pula soalan itu dalam fikirannya. Wajahnya tidak mencerminkan keriangan yang sepatutnya ada pada seorang bidadari.

Wajahnya tidaklah murung sebegitu sehingga dua minggu yang lepas. Sebenarnya, Thurka gembira ketika itu disebabkan tidak perlu pergi ke sekolah ekoran daripada pandemik Covid-19. Di kawasan kediaman Ladang Durian itu pula tinggal empat keluarga India sahaja, yang bakinya sudah banyak dihuni warga Indonesia. Dua keluarga India terdiri daripada warga emas yang ditinggalkan anak-anak mereka, dan satu lagi keluarga terdiri daripada pasangan muda. Hanya Thurka kanak-kanak kecil di kawasan ladang itu. Maka, tidak hairanlah dia menjadi anak emas kepada mereka di sana. Thurka sering merayau di seluruh kawasan kampung itu seperti seekor burung bebas. Dia sering kali menjamu di rumah jiran-jirannya. Ada kala dia akan tertidur di rumah jirannya. Hari demi hari, dia habiskan setiap detiknya dengan penuh keriangan. Namun, dia tidak pernah sangka bahawa segala keriangannya itu akan terduga susulan daripada tindakan letak jawatan oleh ahli Dewan Rakyat bahagian parlimen itu.

Apabila calon parti pembangkang, iaitu Encik Rajendran, pergi ke Ladang Durian untuk mempersembahkan manifesto pilihan raya, beliau berasa hampa setelah melihat pada jumlah bilangan pengundi di situ. Ladang Durian terletak jauh ke dalam. Sesiapa sahaja yang hendak pergi ke ladang itu perlu mengharungi perjalanan di atas tanah merah sejauh tujuh kilometer. Calon pembangkang itu kesal melihat Camry putih miliknya seolah-olah disalut lumpur setelah melalui kawasan tanah merah. Ketika bersiap sedia hendak pulang, barulah beliau terserempak dengan Thurka. Kemudian, beliau mendapat tahu bahawa Thurka tidak dapat mengikut sesi pembelajaran dalam talian yang dikendalikan pihak sekolahnya kerana tidak mempunyai kemudahan peranti yang sesuai.

Serta-merta pada keesokan harinya, masalah yang dihadapi Thurka disiarkan sebagai berita utama dalam tiga akhbar Tamil. Sebaik sahaja tajuk ‘Nasib Seorang Murid Miskin di Bawah Pemerintahan Kerajaan Kini’ menghiasi muka akhbar, fokus media berpaling ke arah Ladang Durian. Ada juga wakil yang tidak putus-putus melontarkan kritikan terhadap pihak kerajaan dengan mengongsikan video dan status dalam laman sosial masing-masing. Lebih-lebih lagi, bila tindakan calon pembangkang yang menghadiahkan telefon pintar Samsung kepada Thurka menjadi tular. Majlis penyampaian telefon bimbit itu berlangsung di sebuah dewan serbaguna di pekan bersebelahan dengan Ladang Durian. Dewan itu dihias dengan pokok pisang dan ‘thoranam’ supaya kelihatan lebih berseri. Calon parti pembangkang pula hadir ke majlis siap-siap memakai dhoti putih. “Tuan-tuan dan puan-puan sekalian, saya berjanji bahawa saya akan mengatasi kekangan dalam pembelajaran murid-murid di kawasan parlimen ini sekiranya saya menang dalam pilihan raya kecil ini nanti,” Encik Rajendran mengambil kesempatan untuk melontarkan kata-kata janji. Thurka juga memakai gaun biru yang sama dalam majlis itu. Ayahnya sempat meminjam gaun itu daripada Prema, rakan Thurka di kawasan pekan. Prema sanggup meminjamkan gaun itu kepada Thurka, kerana gaun itu akan terpapar dalam kaca televisyen apabila liputan majlis itu disiarkan.

Guru besar yang turut menyertai majlis itu telah memberi tunjuk ajar kepada Thurka tentang cara-cara menyertai sesi pembelajaran dalam talian. Guru besar yang bersikap bengis dan tegas pada asalnya mampu menyampaikan penerangan itu dengan santun dan mesra di hadapan kamera. Thurka telah mencatatkan segala maklumat penting seperti alamat e-mel Google dan kata laluan yang hendak digunakannya nanti. Dia sebenarnya tidak sabar-sabar untuk berkomunikasi dengan guru-guru dan rakan kelasnya. Dia hendak tahu pendapat guru dan rakan-rakan kelas yang berkesempatan untuk melihatnya dalam gaun biru. Ada kala dia berasa hairan juga apabila melihat kemampuan telefon pintar yang dapat digunakan hanya dengan sentuhan jari-jemari. Telefon pintar itu tidak berbutang-butang seperti yang dimiliki ayahnya. Sebaik sahaja dia membawa pulang telefon pintar itu ke rumahnya, maka bermulalah dugaan yang perlu diharunginya.

Pada keesokan pagi, sekali lagi Thurka menjadi berita utama dalam akhbar-akhbar Tamil yang memaparkan ‘Kaedah Muslihat Pihak Pembangkang’ sebagai tajuknya. Calon parti pemerintah, Encik Guna, mendakwa bahawa calon parti pembangkang telah mempergunakan kesempatan dengan menghadiahkan telefon pintar kepada seorang murid di kawasan ladang yang tidak ada rangkaian Internet. Pihak akhbar turut menyiarkan gambar Encik Rajendran dengan niat mempersendakan isu itu. Mereka berbuat demikian kerana ada agenda tersembunyi. Pihak media dan telekomunikasi sedar bahawa Encik Guna merupakan ahli politik yang berpengaruh dalam partinya serta berpotensi untuk dilantik sebagai Menteri Komunikasi dan Multimedia. Maka, ada sebuah syarikat telekomunikasi yang segera tampil untuk menyediakan kemudahan rangkaian Internet di kawasan Ladang Durian. Ada juga antara penyajak Tamil tempatan yang menulis sajak semata-mata untuk memuji Thurka dan juga tindakan pantas syarikat rangkaian telekomunikasi itu. Yang kelakarnya, syarikat telekomunikasi mahupun Thurka, pasti tidak faham akan kandungan sajak-sajak itu.

Termasuk Thurka, tidak sampai 20 orang murid yang belajar di Sekolah Ladang Durian. Sebelum ini, pihak pengurusan sekolah sudah sekian lama membuat permohonan untuk mendapatkan rangkaian Internet, namun tidak pernah dilayan. Akan tetapi, masalah mereka selesai dalam tempoh sehari oleh sebab Thurka. Maka, guru-guru di sekolah itu bertalu-talu menghubungi Thurka untuk menyampaikan rasa kesyukuran. Mereka bersyukur kerana selepas ini mereka dapat mengendalikan proses pembelajaran dalam talian dengan lebih mudah dan pantas. Kawannya Punitha yang pergi ke rumah Thurka untuk menyampaikan penghargaannya sempat membawa pulang gaun biru miliknya. Thurka berasa hampa kerana tanpa gaun biru itu dia tidak dapat tampil sebagai bidadari pada skrin telefon bimbitnya. Kekecewaan yang dihadapinya berlipat ganda pada hari-hari seterusnya.

Rumah Thurka di ladang itu bersaiz kecil dan mempunyai dua bilik tidur sahaja. Dalam rumah sekecil itu, tinggallah tujuh ahli keluarga termasuk Thurka, ibu bapa Thurka, pasangan pak su dan mak su serta pasangan pak cik dan mak ciknya. Ayah Thurka bekerja sebagai pemandu traktor di ladang itu, maka keluarga mereka mendapat rumah untuk tinggal. Walaupun pada awalnya pihak pengurusan ladang tidak membenarkan mereka bertujuh tinggal serumah, akhirnya terpaksa mengizinkan juga memandangkan sukar untuk mendapat pekerja yang boleh memandu traktor di ladang jauh di pedalaman. Namun, bilangan ahli keluarga yang banyak di rumah Thurka menjadi cabaran kepada guru-gurunya pula.

Apabila guru-guru mengendalikan kelas dalam talian setiap kali, proses pembelajaran terganggu akibat suasana hiruk-pikuk di rumah Thurka. Masalah itu bertambah buruk apabila pak cik dan pak su Thurka terpaksa duduk di rumah selepas hilang punca pendapatan akibat pengurangan pekerja pada waktu pandemik. Mereka berdua asyik bertikam lidah dengan isteri masing-masing selepas meminum arak yang dibeli dengan harga murah. Tidak sah jika mereka tidak menggunakan kata-kata kesat ketika memaki hamun sesama mereka. Oleh sebab tidak bertahan dengan keadaan sedemikian, ada guru yang meminta Thurka agar mematikan butang suara ketika dia mengikuti kelas dalam talian. Semenjak hari itu, Thurka tidak dapat menjawab soalan-soalan yang ditanya guru-gurunya. Ada juga guru yang melarang Thurka untuk menghidupkan butang suaranya sama sekali sepanjang tempoh sesi pembelajaran. Thurka hanya dibenarkan untuk mendengar penjelasan yang disampaikan guru-gurunya; tidak dibenarkan untuk menyatakan pendapat ataupun mengemukakan soalan.

Keadaan itu bertambah payah apabila dua guru wanita muda yang mengajar Thurka berdepan dengan masalah lain. Semasa kedua-dua guru wanita itu mengendalikan kelas dalam talian, pak cik dan pak su Thurka akan duduk di sisinya sambil bersenyum lebar ke arah guru-guru itu. Kadang kala, mereka akan mengusap-usap misai yang tebal ataupun menunjuk-nunjukkan otot tangan di hadapan kamera semata-mata untuk mengganggu perhatian guru. Mereka berdua yang selama ini bermuram akibat kehilangan kerja, tiba-tiba bangkit dan bersemangat pula untuk duduk bersama-sama Thurka ketika sesi pembelajaran dalam talian. Thurka benar-benar kesal dengan gelagat mereka berdua yang sempat bercukur dan memakai minyak wangi ketika kelas dalam talian diadakan. Kadang-kadang dia terfikir juga untuk memberitahu mereka berdua bahawa bau minyak wangi mereka itu tidak boleh meruap melalui skrin telefon pintar. Setelah jemu memberi amaran dan nasihat secara berhemah, akhirnya guru-guru itu mengarahkan Thurka agar mematikan fungsi kamera sepanjang sesi pembelajaran.

Thurka berasa agak gembira juga sejak tidak dibenarkan untuk menghidupkan fungsi kamera. Dia tidak memiliki pakaian cantik ataupun baharu seperti yang ada pada kawan-kawannya. Jadi, dia terima hakikat supaya belajar tanpa membuka kamera. Thurka mula membiasakan dirinya untuk merenung ke arah muka-muka yang terpapar pada skrin telefon bimbit itu tanpa menunjukkan muka ataupun mengeluarkan suaranya. Walaupun pernah terlelap beberapa kali, dia tetap tidak mengalihkan matanya daripada skrin. Dia sangat teruja untuk mengamati wajah rakan-rakannya serta pakaian mereka.

Encik Rajendran, calon parti pembangkang itu, pergi lagi ke Ladang Durian tepat seminggu sebelum pilihan raya. Tanda putih yang tebal jelas kelihatan pada dahinya. Memandangkan ketibaannya sudah dimaklumkan lebih awal, ibu Thurka telah menghias halaman rumahnya dengan melukis kolam ranggoli. Kali ini Encik Rajendran benar-benar hendak menebus balas terhadap imej buruk yang direka parti pemerintah. Setelah tiba di hadapan rumah Thurka, beliau menurunkan sebuah televisyen daripada keretanya. Beberapa wakil syarikat Astro pula turut datang untuk membuat pemasangan kabel rangkaian siaran. Thurka dan ahli keluarganya hanya menyaksikan segala kerja yang berlaku secara ternganga. Mak su dan mak cik Thurka pula kelihatan lebih teruja kerana bersangka bahawa mereka dapat menonton drama bersiri dari Tamil Nadu dengan adanya rangkaian siaran Astro.

Setelah kerja-kerja pemasangan selesai, Encik Rajendran lantas memohon maaf kepada keluarga Thurka atas tohmahan yang dilontarkan parti pemerintah. “Kini, murid ini tidak perlu bergantung pada pembelajaran dalam talian semata-mata, malah boleh menimba ilmu dengan menonton program-program pendidikan yang disiarkan dalam saluran Didik TV,” kata Encik Rajendran dengan nada bangga kepada media di sekelilingnya. Seperti biasa, wartawan dan jurugambar telah merakam gambar Thurka seolah-olah dia khusyuk menyaksikan program Didik TV. Kali ini juga Thurka memakai gaun biru yang sama. Kali ini, konco-konco parti pembangkang pula menularkan gambar Thurka yang menerima televisyen dan saluran Astro sebagai sumbangan calon parti mereka. Rangkaian siaran yang dipasang di rumah Thurka itu khas untuk kegunaan pendidikan sahaja, maka saluran-saluran hiburan dan komersil tidak dapat ditonton. Sudah tentu perkara itu menghampakan mak su dan mak cik Thurka. “Sekiranya Thurka memperoleh keputusan cemerlang dalam pelajarannya tahun ini, saya akan menaik taraf pakej siaran di rumah mereka nanti supaya dapat menonton semua saluran,” janji manis Encik Rajendran sebelum beredar dari situ menambahkan lagi beban Thurka.

Hari seterusnya, masa terluang Thurka mula disingkatkan. Mak su dan mak ciknya telah mengarahkan Thurka supaya menonton program pendidikan dalam saluran nasional selama dua jam dan menonton Didik TV selama empat jam setiap hari. Thurka juga ditegaskan agar mengikuti semua kelas dalam talian yang ditetapkan. Pendek kata, Thurka terpaksa menghadap sumber cahaya seperti skrin televisyen dan skrin telefon pintar selama 12 jam sehari secara turut-turut. Kesannya, mata Thurka mula bengkak dan sakit dalam masa tiga hari. Cecair mula menitis daripada matanya tanpa henti-henti. Thurka mengadu kesakitan akibat ketegangan mata yang berpanjangan. Ibu bapanya lantas membawa Thurka ke klinik kesihatan di pekan untuk melakukan pemeriksaan mata. Termasuk doktor yang merawatnya, ramai lagi di klinik kesihatan itu dapat mengecam muka Thurka yang sudah menjadi popular. Ramai hendak bermanja-manja dengannya tanpa mempedulikan penjarakan fizikal. Ketika itu barulah Thurka sedar bahawa dia benar-benar sudah menjadi popular dalam kalangan penduduk di kawasan itu. Sekali lagi, berita mengenai Thurka menghias muka hadapan akhbar-akhbar tempatan.

Calon parti pemerintah, Encik Guna mendakwa lagi bahawa calon parti pembangkang itu menjadi punca kepada masalah mata yang dihadapi Thurka. Ketika ditemu ramah, beliau berjanji akan mengambil tindakan yang sewajarnya untuk mengatasi masalah itu. Maka itulah rentetan peristiwa sebenar yang terlindung di sebalik majlis penyampaian komputer riba kepada Thurka pada hari ini. “Komputer riba yang saya hadiahkan ini mempunyai fungsi penapis cahaya biru. Maka, selepas ini adik Thurka bolehlah belajar tanpa terganggu kesihatan matanya,” kata-kata calon parti pemerintah itu sempat meraih tepukan gemuruh hadirin.

Thurka leka merenung pantulan wajahnya pada skrin gelap komputer yang belum dihidupkan lagi. Dia tidak menghiraukan tepukan gemuruh yang masih kedengaran di luar sana. Thurka berasa hairan juga apabila mendapati skrin komputer riba itu mampu menapiskan lapisan biru daripada cahaya yang dipancarkan.

Termasuk hari itu, sudah empat kali Thurka memakai gaun biru yang dipinjam daripada kawannya. Dia mula berasa gelisah apabila terfikir adakah komputer riba itu mampu menapis warna biru pada gaun yang dipakainya itu? Dia khuatir sama ada dirinya boleh kelihatan sebagai bidadari tanpa warna biru pada gaunnya itu ataupun tidak. Dia mula berasa kecewa dan hampa apabila mendapati warna biru pada gaun yang dipakainya kelihatan pudar pada skrin komputer riba yang belum dibuka itu.

Diterjemah oleh Saravanan A/L Satianandan

M. ナヴィン

友だちから借りた青色のドレスでドゥルガーはカメラマンたちにポーズを取った。そのドレスで自分が天使のように見えると彼女自身は思っていた。右に左に体を回すと、そのドレスは傘が開くように開いて、自分を宙に浮かせてくれるように彼女には思えた。

この選挙区では明日補欠選挙がある。今日は、その与党の候補者であるグナー氏が、「ラダン・ドリアン」に住む1年生の女子学生ドゥルガーにコンピューターを無料で贈る式典の日だった。

明日は選挙だということも、そして、ラダン・ドリアンの学校が投票所の一つに選ばれているということもあって、この農園中が騒然としていた。あちこちに天幕が設けられていた。目に入る所すべてが候補者の写真やポスターであふれていた。農園を離れて近くの新しい住区に移り住んでいた人たちの姿も何人か、あちらこちらに見受けられた。ロックダウンが補欠選挙のために緩和されたのを人々はうまく使っていた。

式典の後で、グナー氏は農園の住人と会って、彼らの苦情を聞いていた。自分が選挙に勝利すればすぐに、老朽化したままの農園のマーリアンマン寺院のお色直しを必ず行うことを約束した。さらに今度の寺の大祭にはアンマン女神を乗せて街を練り歩くことができるように、新しい神輿を買ってやるとも口にした。みんな、大きな拍手をした。

コンピューターをもらったドゥルガーは、それからどうすればよいのかわからず、黙って家の客間に行って座っていた。彼女は銀色に輝くそのコンピューターの上蓋をゆっくりと持ち上げた。それは庭でついばむ雄鶏の羽のように繊細に音もなく開いた。そのコンピューターをどうやって起動すればよいのかわからずに、彼女は真っ黒のスクリーンに映る自分の顔の影を見ていた。自分は本当に天使みたいだろうかと彼女には疑いの気持ちが生まれた。彼女には自分の顔に、天使の喜びが少しも見出だせなかった。

***

2週間前までは彼女にはこんな問題はなかった。新型コロナの感染拡大で学校に行く必要がなくなったことは、彼女には喜びだった。ほとんどの住人がインドネシア人で占められているその農園で、インド系家族は4家族だけだった。そのうち2家族は子どもたちが面倒を見るのをやめた老人家庭で、もう1家族は若い夫婦だった。この農園にいるたった一人の少女がドゥルガーだった。だから、彼女はみんなにとって愛らしい存在であった。農園を飛び回る鳥たちのように、彼女はそこら中どこでも走り回って遊んでいた。一軒一軒でお菓子を食べて楽しんでいた。時にはそこで横になって昼寝さえもしてしまう。この農園で彼女の余暇は陽気に過ぎていった。彼女の楽しみがすべて、その選挙区の議員が突然辞職したことで消え失せてしまうとは、まったく思ってもいなかった。

補欠選挙の演説のためにラダン・ドリアンに来た野党の党首ラージェーンディランは、選挙権者の人数を見て、最初は落胆していた。その農園は町からかなり内陸にあった。だいたい7キロほど赤土の道を走らねばならなかった。彼は自分の新品の白いカムリの車に泥が付くのが耐えられなかった。失望とともにそこを発とうとしていた彼にドゥルガーが目に入り、彼女の教育の現状について彼はごく自然に質問をした。すると、オンライン教育に適した道具を自分は持っていないので、学校で準備している授業に参加できていませんとドゥルガーが言ったので、彼は驚いてしまった。

翌日には、「与党治世下での一人の少女の窮状」というタイトルでタミル語新聞3紙に大見出しが出た。その次の日には、全てのメディアの関心がラダン・ドリアンに向いた。ソーシャルメディアでは、何人かが動画を流して与党を批判した。続いて、野党の候補者が最新の「サムソン」の携帯1台をドゥルガーにプレゼントした様子がソーシャルメディアで広まった。携帯を渡す式典はラダン・ドリアンの隣町の集会場で行なわれた。バナナの木の門構えが作られ、式場は飾りつけられた。ラージェーンディランは、白の民俗衣装でやって来た。「私が補欠選挙で勝利したなら、すべての子どものこのような学習上の問題を解消する。」と約束をして帰っていった。その時もドゥルガーは青色のドレスを着ていた。それは、彼女の父親が急場しのぎに、街に住んでいた彼女の友だちのプレーマーから借りたドレスだった。テレビでそのドレスが映るからという説得の言葉を信じて、プレーマーはそのドレスを貸してくれたのだった。

携帯を贈る式典に参加した校長先生は、彼女にどのようにオンライン授業に参加すればよいかを詳しく説明をした。いつも緩んだ体で苦々しい顔でいる彼は、テレビでは優しそうな表情で精力的に説明を述べていた。ドゥルガーも、自分のグーグルID、パスワードなどすべてを書き留めた。携帯で先生たちや友だちを見られるのは、彼女にとってとてもわくわくすることだった。その青いドレスを着た自分を見たら、みんなはどう言うだろうと思うと、心が喜びであふれた。彼女は、父親が持っていたボタンを押す携帯電話とは違って、その画面を指で微妙に動かすことができるとわかって驚いた。農園にある小川の水に浮かんでいる虫たちのように、自分の指がそのタッチスクリーンを動くのを感じていた。携帯を持って農園に戻ってきたとき、彼女は新しい問題に直面した。

翌日も「野党の欺瞞」という見出しでもう一度ドゥルガーがトップニュースになった。インターネット環境もない農園に携帯電話だけを贈って、自らをただで宣伝しようとしたと、与党の候補者グナー氏は野党を批判していた。新聞は、野党の候補者ラージェーンディランの強面の写真を一面で公開した。グナー氏の党での影響力は多くの人が知っている。将来彼が通信省の大臣になる可能性があるということで、ある通信会社がその農園にネットワークの設備をすぐに準備してくれた。国内のタミル詩人たちはその会社もドゥルガーのことも称賛して伝統的な詩をいろいろと詠んだが、それはどちらの側にも理解できなかった。

20人以下の生徒しか学んでいないラダン・ドリアンの学校には、何年も請願をしていたのにインターネットの設備は付けられなかった。ドゥルガーのおかげでその問題がたった1日で解決した後、先生たちはみんな、彼女の携帯に電話をして感謝の言葉を述べた。これからは学校のすべての行事が簡単で迅速に進むと、喜びの涙を流した。彼女にお祝いを言いに来た友だちは、青色のドレスを忘れずに持って帰った。自分が携帯の画面に天使のように映らなかったことで、ドゥルガーは心配になった。しかし翌日からドゥルガーの困難はさらに増えていった。

ドゥルガーの農園の家には二部屋あった。その小さな家には、彼女の両親、叔父叔母たちの7人が住んでいた。彼女の父親は農園でアブラヤシの木を運ぶトラクターを運転するので、その家を無料でもらうことができた。最初は7人が住むことを騒ぎ立てた経営側も、こんな内地にある農園でトラクターを運転してくれる新しい人も見つからないということで、仕方なく我慢していた。しかし、教師たちにはそれが大きな問題に変わった。

授業を行うときに毎回、ドゥルガーの家で起こるわめき声で、教師たちは授業をするのが困難になっていた。新型コロナの問題で多くの会社で解雇が進んでいたために、ドゥルガーの叔父さんたちも失業したままだった。他にすることもなかったので、安価で手に入れたお酒を飲んでそれぞれの妻と時々喧嘩をしていた。汚い言葉が容赦なく家中を飛び交っていた。その言葉が我慢できず、先生たちは、携帯についているマイクをオフにしておくように彼女に命じた。そのために先生の質問に彼女は答えられなくなってしまった。授業を聞くだけで十分と、先生たちは命じていた。彼女は一度もマイクをオンにすることも自分の意見を言うことも許されなかった。

その学校で仕事をしている二人の若い女の先生には、別の種類の問題が生じていた。その先生たちの授業の時間になると、ドゥルガーの叔父さんたちはドゥルガーの近くに座って先生を見てニヤニヤしていた。時には自分の腕の筋肉を見せたり、濃い口ひげを見せたりしていた。失業のために落ち込んでいた彼らは、急に気持ちも新鮮にひげを剃り整えた。香水を付けて自分の近くに座って授業を聞いていることが、ドゥルガーには迷惑だったろう。香水の匂いはネットの向こうに伝わらないと言いたいところを口を出さず我慢しているようだった。先生たちも辛抱強く話してみたが、二人とも話を聞きそうになかった。そのため、ドゥルガーはカメラもオフにしたままで授業を聞くように命じられてしまった。

カメラをオンにしなくて良いことは、彼女とっても嬉しいことだった。友だちのように彼女はきれいな新しい服を持っていなかった。カメラをオフにするのは、彼女にとっては都合の良いことだった。ドゥルガーはみんなの顔を注視したまま、長い間静かに携帯をじっと見ることに慣れた。時には眠くなっても、彼女の目は画面から離れることはなかった。友だちの顔や彼女たちの服を見るのは限りない幸せだった。

選挙にあと1週間となったとき、野党の候補者のラージェーンディランは再び農園にやって来た。額にたっぷり聖灰をつけて輝かしかった。彼が来ることは前もって知らされていたので、ドゥルガーの母親は家の門先にきれいに模様を描いておいた。今回は、自分に降りかかった汚名を雪ぐことが彼の目的だった。自分の車から小さなテレビを一つ降ろすと、自分の目の前でそのテレビを設置して使えるようにしろと業者に命じていた。仕事は早く進んだ。自分の家に衛星放送アストロのアンテナが付けられるのを、ドゥルガーの家族は喜んで見ていた。これからはタミル語の連続ドラマが見られると彼女の叔母さんたちも喜んでいた。

自分の過ちに許しを請うたラージェーンディランは、「これからはテレビの教育番組でドゥルガーは問題なく教育を受け続けられる。」と周りを囲んでいた地方記者たちに語っていた。ドゥルガーがテレビの前に座って、教育チャンネル「ディディクTV」で放送する授業を身をかがめて見ているような写真を、記者たちが撮っていた。その時も、彼女は青色のドレスを着ていた。党のボランティアたちもその様子を写真に撮ってソーシャルメディアで広めた。そのテレビは、アストロのアンテナが教育放送だけに合わせてあったので、他のチャンネルが映らなかったことに叔母たちはがっかりした。ドゥルガーが良い点を取ったら、自分の費用で全部のチャンネルを見られるよう準備してあげようとラージェーンディランが約束すると、彼女は困ってしまった。

次の日からドゥルガーの遊びの時間は短くなってしまった。政府のチャンネルで2時間、民間チャンネルで4時間、毎日授業を聞くよう、叔母たちに強制された。学校のある日には時間割通りにすべての授業にも出席した。1日に12時間、彼女の目は光を受け入れている状態だった。その結果、3日で彼女の目はひどく痛み始めた。目からは休みなく涙がこぼれた。痛みがずっとあった。町にある政府の病院に検査に行ったとき、医者を含めてみんなが彼女のことに気が付いた。1メートルのソーシャルディスタンスを忘れて、みんながなぐさめてくれた。自分が有名になりすぎたんだと彼女はその時わかった。ドゥルガーの目には携帯電話もテレビも良くないとまたニュースが広まり、それが新聞にも載った。

一人の子どもの目を駄目にした理由が野党の候補者だったことを、与党の候補者は批判するとともに、自分がこれに解決法を見つけるとインタビューに答えた。その結果として、今日彼女はコンピューターを贈られたのだ。それは最新のコンピューターで、目に影響のあるブルーライトを取り除いた光が目に届くと、大きな拍手の中で発表された。

外では大きな拍手の音が今も聞こえ続けていた。ドゥルガーは起動していないコンピュー ターに映る自分の影の形を長い間見つめていた。そのコンピューターが、青い色を取り除くということが彼女には驚きだった。

彼女はその日、友だちから青いドレスを借りた。これで4度目だ。このコンピューターが、今着ている青いドレスの色も取り除くのかなあと考えて、彼女は混乱した。青を失ったドレスの方が天使のような姿に見えるだろうかと戸惑った。自分が着ている青い色の服が、起動していないコンピューターのまっ黒なスクリーンに色あせて見えるのを見て、彼女は失望と嫌悪を感じていた。

戸加里康子 訳

ஒளி

எம். நவீன்

தோழியிடம் இரவல் வாங்கிய நீல நிற கவுனுடன் துர்கா புகைப்படக்காரர்களுக்கு போஸ் கொடுத்தாள். அந்த கவுனில், தான் ஒரு தேவதைபோல காட்சி தரக்கூடும் என அவளாகவே நினைத்துக்கொண்டாள். வலதும் இடதும் உடலைச் சுழற்றினால் அது குடைபோல விரிந்து தன்னைப் பறக்க வைக்கும் என அவளுக்குத் தோன்றியது.

அந்தத் தொகுதியில் நாளை இடைத்தேர்தல். ஆளுங்கட்சி வேட்பாளரான திரு.குணா, ‘டுரியான் தோட்டத்தில்’ வசிக்கும் முதலாம் ஆண்டு மாணவி துர்காவுக்கு இலவசமாக மடிக்கணினி வழங்கும் நிகழ்ச்சி அது.

நாளை தேர்தல் என்பதாலும் டுரியான் தோட்டப்பள்ளி வாக்குச் சாவடிகளில் ஒன்றாகத் தேர்வு பெற்றுள்ளதாலும் தோட்டமே கோலாகலமாக இருந்தது. ஆங்காங்கு கூடாரங்கள் உருவாகியிருந்தன. காணும் இடமெல்லாம் வேட்பாளர்களின் படங்களும் சுவரொட்டிகளும் நிறைத்திருந்தன. தோட்டத்தை விட்டு வெளியேறி அருகில் இருந்த நவீன குடியிருப்புகளில் வசித்த சிலரது தலைகளும் ஆங்காங்கு தெரிந்தன. இடைத்தேர்தலுக்காக விதிக்கப்பட்ட சிறு தளர்வை மக்கள் நன்றாகவே பயன்படுத்திக்கொண்டனர்.

நிகழ்ச்சி முடிந்தபிறகு திரு.குணா, தோட்ட மக்களைச் சந்தித்து அவர்களது குறைகளைக் கேட்டுக்கொண்டிருந்தார். தான் வெற்றி பெற்றவுடன் நிச்சயம் பாழடைந்து கிடந்த தோட்டத்து மாரியம்மன் கோயிலுக்கு சாயம் அடித்துக்கொடுப்பதாக வாக்குறுதி கொடுத்தார். மேலும் அடுத்த வரும் திருவிழாவுக்கு அம்மனை நகர் வலம் அழைத்துச் செல்ல புதிய தேர் ஒன்றையும் வாங்கி தருவதாகக் கூறினார். எல்லாரும் பலமாகக் கைத்தட்டினர்.

மடிக்கணினியைப் பெற்றுக்கொண்ட துர்கா அதற்கு மேல் என்ன செய்வதெனத் தெரியாமல் மௌனமாக வீட்டின் வரவேற்பறையில் சென்று அமர்ந்தாள். வெள்ளி நிறத்தில் மின்னிய அந்த மடிக்கணினியின் மேல்மூடியை மெல்லத் தூக்கினாள். அது தோட்டத்தில் மேயும் சேவலின் இறக்கைபோல மென்மையாகச் சத்தமின்றி விரிந்தது. அந்த மடிக்கணினியை எப்படி செயல்படுத்துவது எனத் தெரியாமல் கருந்திரையில் தெரிந்த தனது நிழல் முகத்தைப் பார்த்தாள். தான் உண்மையில் தேவதை போலத்தான் இருக்கிறோமா என அவளுக்குச் சந்தேகம் வந்தது. தேவதையின் மகிழ்ச்சி எதையும் தன் முகத்தில் அவள் காணவில்லை.

***

இரண்டு வாரங்களுக்கு முன்புவரை அவளுக்கு இந்தச் சிக்கல் இல்லை. கோவிட் பெருந்தொற்றினால் பள்ளிக்குச் செல்ல வேண்டிய அவசியம் இல்லாததே அவளுக்கு மகிழ்ச்சியாக இருந்தது. பெரும்பாலும் இந்தோனேசியர்கள் குடியேற்றப்பட்டுவிட்ட அந்தத் தோட்டத்தில் நான்கு இந்திய குடும்பங்கள் மட்டுமே இருந்தன. அதில் இரண்டு குடும்பங்களில் பிள்ளைகளால் கைவிடப்பட்ட முதியவர்களும் ஒரு குடும்பத்தில் இளம் தம்பதியும் வசித்தனர். அந்தத் தோட்டத்தில் இருந்த ஒரே சிறுமி துர்கா மட்டுமே. எனவே அவள் எல்லாருக்கும் செல்லப்பிள்ளையாக இருந்தாள். தோட்டத்தில் திரியும் பறவைகள் போலவே அவள் எல்லா இடங்களிலும் ஓடி ஆடித்திரிவாள். ஒவ்வொரு வீட்டிலும் தின்பண்டங்களைச் சாப்பிட்டு மகிழ்வாள். சிலசமயம் அங்கேயே படுத்து உறங்கியும் விடுவாள். தோட்டத்தில் அவள் பொழுதுகள் உற்சாகமாகக் கழிந்தன. தன் மகிழ்ச்சியெல்லாம் அந்தத் தொகுதி நாடாளுமன்ற உறுப்பினரின் திடீர் பதவி விலகலால் கரைந்துவிடும் என்று அவள் கொஞ்சமும் எதிர்பார்க்கவில்லை.

இடைத்தேர்தல் பிரசாரத்திற்காக டுரியான் தோட்டத்துக்கு வந்த எதிர்க்கட்சித் தலைவர் ராஜேந்திரனுக்கு வாக்காளர்களின் எண்ணிக்கையைப் பார்த்து முதலில் ஏமாற்றமாகத்தான் இருந்தது. அந்தத் தோட்டம் நகரத்தைவிட்டு மிகவும் உட்புறத்தில் அமைந்திருந்தது. சுமார் ஏழு கிலோ மீட்டர் செம்மண் சாலையில் பயணம் செய்ய வேண்டும். அவரது புத்தம் புதிய வெள்ளை நிற கேம்ரி காரில் செம்மண் அப்பியதை அவரால் தாங்கிக்கொள்ளவே முடியவில்லை. சலிப்புடன் புறப்பட இருந்த அவர் கண்ணில் துர்கா பட்டுவிட, அவள் கல்வி நிலவரம் பற்றி சாதாரணமாகத்தான் விசாரித்தார். இணைய வழி கற்றலுக்குத் தகுந்த சாதனம் தன்னிடம் இல்லாததால் பள்ளியில் ஏற்பாடு செய்துள்ள வகுப்புகளில் கலந்துகொள்வதில்லை என துர்கா கூறவும் துடித்துப் போய்விட்டார்.

மறுநாளே, ‘ஆளுங்கட்சி ஆட்சியில் ஓர் ஏழைச் சிறுமியின் அவலநிலை’ என்ற தலைப்பில் மூன்று தமிழ் நாளிதழ்களிலும் தலைப்புச் செய்தி வெளியானது. அதற்கு அடுத்த நாள் அனைத்து ஊடக கவனமும் ‘டுரியான் தோட்டம்’ பக்கம் திரும்பியது. சமூக ஊடகங்களில் அவரவர் வீடியோ செய்து ஆளுங்கட்சியை விமர்சித்தனர். தொடர்ந்து, எதிர்க்கட்சி வேட்பாளர் புத்தம் புதிய ‘சாம்சுங்’ கைபேசி ஒன்றை துர்காவுக்குப் பரிசளித்த காட்சி சமூக ஊடகங்களில் பரவலாகியது. கைபேசி வழங்கும் நிகழ்ச்சி டுரியான் தோட்டத்தை ஒட்டியிருந்த நகர மண்டபத்தில் நடைபெற்றது. வாழைமரம் தோரணங்களெல்லாம் கட்டி மண்டபம் அலங்கரிப்பட்டிருந்தது. ராஜேந்திரன் வெள்ளை வேட்டி சட்டையுடன் வந்தார். “நான் இடைத்தேர்தலில் வெற்றியடைந்தால் இதுபோல அனைத்துப் பிள்ளைகளின் கற்றல் சிக்கலையும் போக்குவேன்” என சூளுரைத்துவிட்டுச் சென்றார். அப்போதும் துர்கா நீல நிற கவுனைத்தான் அணிந்திருந்தாள். அவள் அப்பா அவசரமாக நகரத்தில் வசித்த அவள் தோழி பிரேமாவிடம் இரவல் வாங்கி வந்த உடை அது. தன் கவுன் டிவியில் வரும் என்ற சமாதானச் சொற்களை நம்பி பிரேமா கவுனை இரவல் கொடுத்திருந்தாள்.

கைபேசி வழங்கும் நிகழ்ச்சியில் கலந்துகொண்ட தலைமை ஆசிரியர், அவள் எவ்வாறு இணைய வழி கற்றலில் இணைய வேண்டும் என விரிவாக விளக்கம் கொடுத்தார். எப்போதும் தளர்ந்த உடலும் கடுகடுப்பான முகமுமாக இருக்கும் அவர், தொலைக்காட்சியில் கருணை பொருந்திய முகத்துடன் துடிப்புடன் விளக்கங்களைக் கூறினார். அவளும் தனது கூகுள் ஐடி, கடப்பு எண், என அனைத்தையும் குறிப்பெடுத்துக்கொண்டாள். கைபேசியில் ஆசிரியர்களையும் நண்பர்களையும் பார்க்கப்போவது அவளுக்கு மிகுந்த உற்சாகமாக இருந்தது. அந்த நீல கவுனில் தன்னைப் பார்த்தால் என்ன சொல்வார்கள் என நினைக்கவே மனமெல்லாம் உற்சாகம் பொங்கியது. அவள் அப்பாவிடம் உள்ள பொத்தான்களை அழுத்தும் கைபேசிபோல இல்லாமல் அதன் திரையை மென்மையாக நகர்த்த முடிவதை எண்ணி ஆச்சரியப்பட்டாள். தோட்டத்து ஓடை நீரில் மிதக்கும் பூச்சிகள்போல தன் விரல்கள் அந்தத் தொடு திரையில் நகர்வதாக உணர்ந்தாள். கைபேசியுடன் தோட்டத்துக்குள் நுழைந்தபோதுதான் அவள் புதிய சிக்கலை எதிர்கொண்டாள்.

மறுநாளே ‘எதிர்க்கட்சியின் ஏமாற்றுத்தனம்’ என்ற தலைப்பில் மீண்டும் துர்கா தலைப்புச் செய்தியானாள். இணைய வசதியே இல்லாத தோட்டத்தில் கைபேசியை மட்டும் கொடுத்துவிட்டு இலவச விளம்பரம் தேடிக்கொண்டதாக ஆளுங்கட்சி வேட்பாளர் திரு.குணா, எதிர்க்கட்சியின் மேல் குற்றம் சாட்டியிருந்தார். நாளிதழ்கள் எதிர்க்கட்சி வேட்பாளர் ராஜேந்திரனின் கோரமான முகத்தை முகப்பில் பிரசுரித்தன. திரு.குணா, கட்சியில் உள்ள செல்வாக்கை பலரும் அறிவர். வருங்காலத்தில் அவர் தொடர்ப்புத்துறை அமைச்சராக வரும் சாத்தியம் உண்டு என்பதால் தொலைத்தொடர்பு நிறுவனம் ஒன்று அந்தத் தோட்டத்தில் இணைய வசதியை உடனடியாக ஏற்படுத்தித் தந்தது. உள் நாட்டு தமிழ் கவிஞர்கள் அந்த நிறுவனத்தையும் துர்காவையும் புகழ்ந்து மரபுக்கவிதையெல்லாம் எழுதினர். அது இரு தரப்புக்குமே புரியவில்லை.

இருபது மாணவர்களுக்கும் குறைவாகப் பயிலும் டுரியான் தோட்டப்பள்ளியின் நிர்வாகம், பல வருடங்களாக விண்ணப்பித்தும் இணைய வசதி கிடைத்ததில்லை. துர்காவினால் ஒரே நாளில் அச்சிக்கல் தீர்க்கப்பட்டதை அடுத்து அனைத்து ஆசிரியர்களும் அவளது கைபேசிக்கு அழைத்து நன்றி கூறினர். இனி பள்ளியில் அனைத்து காரியங்களும் எளிமையாகவும் விரைவாகவும் நகரும் என ஆனந்தக்கண்ணீர் வடித்தனர். அவளுக்கு வாழ்ந்து சொல்ல வந்த தோழி மறக்காமல் நீல கவுனையும் வாங்கிச்சென்றாள். தன்னால் ஒரு தேவதைபோல கைப்பேசி திறையில் தோன்ற முடியாதது துர்காவுக்கு கவலையைக் கொடுத்தது. ஆனால் மறுநாளில் இருந்து துர்காவின் சிக்கல்கள் பலமடங்காயின.

துர்காவின் தோட்டவீடு இரண்டு அறைகளைக் கொண்டது. அந்தச் சிறிய வீட்டில் அவளது பெற்றோர், மாமா அத்தை மற்றும் சித்தப்பா சின்னம்மா என ஏழு பேர் வசித்து வந்தனர். அவள் அப்பா தோட்டத்தில் செம்பனை குலை ஏற்றும் டிராக்டர் ஓட்டுவதால் அந்த வீடு அவருக்கு இலவசமாகக் கிடைத்திருந்தது. முதலில் ஏழு பேர் தங்குவதில் கெடுபிடி செய்த நிர்வாகம், அவ்வளவு உட்புறத்தில் உள்ள தோட்டத்தில் டிராக்டர் ஓட்ட புதியவர்கள் கிடைக்கமாட்டார்கள் என்பதால் வேறு வழியில்லாமல் பொறுத்துக்கொண்டது. ஆனால் ஆசிரியர்களுக்கு அதுதான் பெரும் சிக்கலாக மாறியது.

ஒவ்வொரு முறை வகுப்பு நடக்கும்போதும் துர்காவின் வீட்டில் எழும் கூச்சல்களால் ஆசிரியர்களுக்குப் பாடம் நடத்துவது சிக்கலாக இருந்தது. கோவிட் சிக்கலினால் பல நிறுவனங்களில் ஆட்குறைப்பு நடந்ததால் துர்காவின் சித்தப்பாவும் மாமாவும் வேலை இல்லாமல் இருந்தனர். செய்வதற்கு வேறு வேலை இல்லாததால் மலிவாகக் கிடைத்த மதுவை அருந்திவிட்டு அவர்கள் தத்தம் மனைவிமார்களிடம் அவ்வப்போது சண்டை போட்டனர். கெட்ட வார்த்தைகள் தாராளமாக வீட்டில் புரண்டன. அந்த வார்த்தைகளைச் சகிக்க முடியாமல் அவள் கைபேசியில் உள்ள மைக்கை அடைத்து வைக்கும்படி ஆசிரியர்கள் கட்டளையிட்டனர். இதனால் ஆசிரியரின் கேள்விகளுக்கு அவளால் பதில் சொல்ல முடியாமல் போனது. அவள் பாடத்தைக் கேட்டால் மட்டும் போதும் என ஆசிரியர்கள் கட்டளை இட்டிருந்தனர். ஒருபோதும் அவள் மைக்கை திறக்கவோ தன் கருத்தைக் கூறவோ அனுமதிக்கப்படவில்லை.

அந்தப் பள்ளியில் வேலை செய்யும் இரு இளம் பெண் ஆசிரியர்களுக்கு வேறு வகையான பிரச்சனை உருவாகியது. சரியாக அவர்களின் பாட வேளையின்போது துர்காவின் மாமாவும் சித்தப்பாவும் துர்காவின் அருகில் அமர்ந்துகொண்டு டீச்சரைப் பார்த்துச் சிரித்தபடி இருந்தனர். சில சமயம் தங்கள் கைகளில் உள்ள உடற்கட்டை முறுக்கிக் காட்டவும் தங்கள் தடிமனான மீசைகளை செய்தனர். வேலையிழப்பினால் சோர்ந்திருந்த அவர்கள் திடீர் புத்துணர்ச்சியுடன் சவரம் செய்து, வாசனைத் திரவியங்களைப் பூசிக்கொண்டு தன் அருகில் அமர்ந்து பாடம் கேட்பது துர்காவுக்கு சங்கடமாக இருக்கும். திரவியங்களின் வாசம் கணினி வழி செல்லாது எனச் சொல்ல வாயெடுத்து அடக்கிக்கொள்வாள். ஆசிரியைகள் இருவரும் பொறுமையாகச் சொல்லிப் பார்த்தனர். இருவரும் கேட்பதாக இல்லை. எனவே துர்கா காமிராவையும் அடைத்து வைத்துவிட்டே பாடம் கேட்க கட்டளையிடப்பட்டது.

காமிராவைத் திறக்காதது அவளுக்கும் மகிழ்ச்சிதான். தன் மற்ற தோழிகளை போல அவளிடம் அழகான புதிய உடை இல்லை. காமிராவை அடைப்பது அவளுக்கு வசதியானது. துர்கா எல்லாருடைய முகங்களையும் கவனித்தபடி நெடுநேரம் மௌனமாகக் கைப்பேசியை வெறித்துப்பார்க்க பழகிக்கொண்டாள். சில சமயம் தூக்கம் வந்தாலும் அவள் கண்களைத் திரையில் இருந்து அகற்றுவதில்லை. தோழிகளின் முகங்களையும் அவர்கள் உடைகளையும் பார்ப்பதில் அலவில்லா ஆனந்தம் இருந்தது.

தேர்தலுக்கு இன்னும் ஒருவாரம் இருக்கும்போது எதிர்க்கட்சி வேட்பாளர் ராஜேந்திரன் மீண்டும் தோட்டத்திற்கு வந்தார். நெற்றி நிறைய விபூதியுடன் பிரகாசமாக இருந்தார். அவர் வருகை முன்னமே அறிவிக்கப்பட்டதால் துர்காவின் அம்மா வீட்டு வாசலில் அழகான கோலம் போட்டிருந்தார். இம்முறை தனக்கு நேர்ந்த களங்கத்தை துடைத்தெறியும் நோக்கம் அவருக்கு இருந்தது. தன் காரிலிருந்து சிறிய தொலைக்காட்சி ஒன்றை இறக்கியவர் தன் கண்முன்னாலேயே அதனைப் பொருத்தி இயக்கும்படி கடைக்காரனிடம் கட்டளையிட்டார். வேலை வேகமாக நடந்தது. தங்கள் வீட்டில் ஆஸ்ட்ரோ அலைவாங்கி பொறுத்தப்படுவதை துர்காவின் குடும்பம் மகிழ்ச்சியுடன் பார்த்தது. இனி தமிழகத்து சீரியல்களைப் பார்க்கலாம் என அவளது சின்னம்மாவும் அத்தையும் மகிழ்ந்தனர்.

தன் தவறுக்கு மன்னிப்புக்கோரிய ராஜேந்திரன், “இனி தொலைக்காட்சியில் உள்ள கற்றல் அலைவரிசையின் வழி துர்கா தடையற்ற கல்வியைத் தொடரலாம்” என சூழ்ந்திருந்த வட்டார நிருபர்களிடம் தகவல் கூறினார். துர்கா தொலைக்காட்சியின் முன் அமர்ந்து ‘டிடிக் டிவி’யில் ஒளிபரப்பாகும் பாடத்தைக் கூர்ந்து பார்ப்பதுபோல நிருபர்கள் புகைப்படங்களை எடுத்துக்கொண்டனர். அப்போதும் அவள் நீல வண்ண கவுனையே அணிந்திருந்தாள். கட்சியின் தொண்டர்களும் அந்தக் காட்சியைப் படம்பிடித்து சமூக ஊடகங்களில் பரவலாக்கினர். அந்தத் தொலைக்காட்சியில் ஆஸ்ட்ரோ அலைவரிசை, கற்றலுக்கென்றே பொருத்தப்பட்டதால் வேறு சேனல்கள் இயங்காதது அத்தைக்கும் சின்னம்மாவுக்கும் ஏமாற்றமாக இருந்தது. துர்கா நல்ல மதிப்பெண்களைப் பெற்றால் அனைத்து சேனல்களும் கிடைக்க தன் செலவிலேயே ஏற்பாடு செய்வதாக ராஜேந்திரன் வாக்களிக்க அவள் தலை உருண்டது.

மறுநாளில் இருந்து துர்காவின் விளையாடுவதற்கான நேரம் சுருங்கிப்போனது. அரசாங்க சேனலில் இரண்டு மணி நேரமும் தனியார் சேனலில் நான்கு மணி நேரமும் தினமும் பாடம் கேட்க அத்தையாலும் சின்னம்மாவினாலும் நிர்பந்திக்கப்பட்டாள். பள்ளியின் நாள் அட்டவணையின்படி அனைத்து வகுப்புகளிலும் பங்கெடுத்தாள். ஒரு நாளைக்கு பன்னிரெண்டு மணி நேரம் அவள் கண்கள் ஒளியை உள்வாங்கியபடி இருந்தன. விளைவாக அவளுக்கு மூன்று நாட்களில் கண்கள் கடுமையாக வலிக்கத் தொடங்கின. ஓயாமல் கண்களில் இருந்து நீர் சொட்டியது. எரிச்சல் நிரந்தரமாக இருந்தது. நகரத்தில் உள்ள அரசு மருத்துவமனையில் சோதிக்கச் சென்றபோது மருத்துவர் உட்பட அவளை அனைவரும் கண்டுகொண்டனர். ஒரு மீட்டர் இடைவெளியை மறந்து அனைவரும் கொஞ்சினர். தான் அதிகம் பிரபலமாகிவிட்டதே அவளுக்கு அப்போதுதான் தெரிந்தது. துர்காவின் கண்களுக்கு கைபேசியாலும் தொலைக்காட்சியாலும் பிரச்சனை என மறுபடியும் செய்தி பரவி அது நாளிதழ்களில் வெளிவந்தது.

ஒரு சிறுமியின் கண்கள் பழுதடைய எதிர்க்கட்சி வேட்பாளர் காரணமாக இருந்ததை ஆளுங்கட்சி வேட்பாளர் குற்றம் சாட்டியதுடன் இதற்கு தானே ஒரு தீர்வைக் கண்டுபிடிப்பேன் என பேட்டி கொடுத்திருந்தார். அதன் விளைவாகத்தான் இன்று அவளுக்கு மடிக்கணினி பரிசாகக் கிடைத்தது. அது நவீன மடிக்கணினி என்றும் கண்களை பாதிக்கும் நீல வண்ணத்தை வடிகட்டியே ஒளியைப் பார்வைக்கு அனுப்பும் என்றும் பலத்த கரகோஷங்களுக்கு மத்தியில் தெரிவித்தார்.

வெளியில் பலத்த கர ஓசை இன்னமும் கேட்டுக்கொண்டிருந்தது. துர்கா முடுக்கப்படாத மடிக்கணினியில் தெரியும் தன் நிழல் பிம்பத்தை நெடுநேரம் பார்த்தாள். அந்தக் கணினி நீல வண்ணத்தை வடிகட்டும் என்பது அவளுக்கு வியப்பாக இருந்தது.

அவள் அன்று நான்காவது முறையாக தோழியிடம் நீல கவுனை இரவல் வாங்கியிருந்தாள். இந்தக் கணினி தான் அணிந்துள்ள நீல கவுனின் நிறத்தையும் வடிகட்டுமா என யோசித்துக் களங்கினாள். நீலம் இழந்த கவுனுடன் தான் தேவதைபோல தோற்றம் கொடுப்போமா எனக்குழம்பினாள். தான் அணிந்துள்ள நீல வண்ண உடை முடுக்கப்படாத கணினியின் கருந்திரையில் மங்கி தெரிவதைப் பார்த்து ஏமாற்றமும் வெறுப்பும் அடைந்தாள்.


M. Navin

M. Navin

M. Navin is a Malaysian Tamil writer with MA in Tamil Literature. His works speak the lives of Malaysian Tamils and their daily struggles and 39 books have been pulished to date. He established Vallinam, a magazine for alternative literary endeavors in 2007, which has gone digital in 2009. He supervised the publication of Parai, a compilation of research papers such as Malay/Chinese Literature, Riverine and Eelam Literature in 2014. He has also worked in various fields of the arts and has directed documentaries on 14 Malaysian-Singaporean personalities and worked in films such as Jerantut Ninaivugal and Maounam and screenplays for films such as Jagat (Malaysia), and Kabali (Tamil Nadu). He started the Yazl Publication for students of Tamil schools. He is the recipient of the Young Talent Award from the Malaysian state of Selangor (2010) and Special Recognition at Tamil Literary Garden of Canada Award (2019).

M. Navin

M. Navin ialah seorang penulis Tamil Malaysia dengan Sarjana Sastera dalam Kesusasteraan Tamil. Karya-karya beliau menceritakan kehidupan warga Tamil Malaysia dan perjuangan harian mereka, dengan 39 buah buku telah diterbitkan sehingga kini. Beliau turut menghasilkan Vallinam, iaitu sebuah majalah sebagai usahanya untuk sastera alternatif pada tahun 2007, yang telah diterbitkan dalam bentuk digital pada tahun 2009. Beliau menyelia penerbitan Parai, sebuah kompilasi kertas kajian seperti Kesusasteraan Melayu/Cina, Riverine dan Eelam pada tahun 2014. Beliau juga pernah bekerja dalam pelbagai bidang seni dan telah mengarah dokumentari mengenai 14 personaliti Malaysia-Singapura dan terlibat dalam filem seperti Jerantut Ninaivugal dan Maounam serta lakon layar untuk filem-filem seperti Jagat (Malaysia), dan Kabali (Tamil Nadu). Beliau menubuhkan Yazl Publication untuk pelajar sekolah Tamil. Beliau merupakan penerima Anugerah Bakat Muda negeri Selangor (2010) dan Pengiktirafan Khas bagi Tamil Literary Garden of Canada Award (2019).

M. Navin

M.Navin(M.纳文)是马来西亚淡米尔文作家,拥有淡米尔文学硕士学位。他笔下刻画出马来西亚淡米尔人的生活和他们日常求存的处境,至今已出版了 39 部著作。他于 2007 年创立了文学杂志《Vallinam》,该杂志于 2009 年实现数码化。在他监督下,《Parai》于 2014 年出版,它是马来/华文文学、Riverine 和 Eelam 文学等研究文献的汇编。他曾任职于艺术的各个领域,为 14 位马来西亚-新加坡人物导演纪录片,并参与了《Jerantut Ninaivugal》和《Maounam》等电影的拍摄及《Jagat》(马来西亚)和《Kabali》(淡米尔纳德邦)等电影的编剧工作。他亦创办了《Yazl》刊物以惠及淡米尔学校的莘莘学子。他是《马来西亚雪兰莪州青年人才奖》(2010 年)和《加拿大淡米尔文学园特别表彰奖》(2019 年)的得主。

எம். நவீன்

தமிழ் இலக்கியத்தில் முதுகலைப் பட்டதாரியான எம். நவீன் மலேசியாவில், ஈப்போ நகரில் 1971-ஆம் ஆண்டு பிறந்தவர். மலேசியத் தமிழர்களின் வாழ்வியலையும், அன்றாடப் போராட்டங்களையும் பேசுகின்ற இவரது படைப்புகள் இதுவரை 39 புத்தகங்களாக வெளியாகியுள்ளன. இவர் 2007-ஆம் ஆண்டில் தொடங்கிய மாற்று இலக்கியவெளி வல்லினம் 2009-ஆம் ஆண்டில் இலக்கவியல் முறைக்கு மாற்றம் பெற்றது. இவர் 2014-ஆம் ஆண்டு பறை என்கிற மலாய்/சீன இலக்கியம், நதிதீர மற்றும் ஈழ இலக்கியங்களின் ஆய்வுக் கட்டுரைகளின் தொகுப்பை மேற்பார்வையிட்டு வெளியிட்டார். இவர் கலையுலகின் பல புலங்களிலும் தடம்பதித்துள்ளார். இதுவரை 14 மலேசிய-சிங்கப்பூரர் ஆளுமைகளைப் பற்றிய ஆவணப்படங்களை இயக்கியுள்ளார். ஜெராந்துத் நினைவுகள், மவுனம் ஆகிய திரைப்படங்களின் உருவாக்கத்தில் பணியாற்றியுள்ளார். ஜகத் (மலேசியா), கபாலி (தமிழ்நாடு) ஆகிய திரைப்படங்களுக்கு திரைக்கதை எழுதியுள்ளார். இவர் தமிழ்ப் பள்ளி மாணவர்களுக்காக யாழ் வெளியீட்டு நிறுவனத்தைத் தொடங்கியுள்ளார். நவீன் மலேசியாவின் செலாங்கூர் மாநில இளம் திறமையாளர் விருதையும் (2010) கனடா தமிழ் இலக்கியச் சோலையின் சிறப்பு அங்கீகார விருதையும் (2019) பெற்ற பெருமைக்குரியவர் ஆவார்.

M. ナヴィン

M.ナヴィンはマレーシアのタミル人作家で、タミル文学の修士号を持っています。彼の作品はマレーシアのタミル人の生活と日々の葛藤を描いており、これまでに39冊の本が出版されています。2007年に新たな文学を試みる雑誌『Vallinam』を創刊し、2009年にはデジタル化されました。彼は2014年、マレー・中国文学、Riverine and Eelam Literature(河畔とイーラムの文学)などの研究論文を編集した『Parai』誌の出版を監修しました。 また、芸術のさまざまな分野で活躍し、マレーシアやシンガポールの14人の著名人に関するドキュメンタリーを監督したほか、『Jerantut Ninaivugal』や『Maounam』などの映画を手掛け、『Jagat』(マレーシア)、『Kabali』(タミル・ナドゥ)の脚本を書きました。 さらに、タミル語学校の学生を対象としたYazl Publicationを開設しています。 2010年、彼はマレーシアのセランゴール州でYoung Talent Award(若い才能に贈られる賞)を受賞し、2019年にはカナダの「Tamil Literary Garden」の特別賞を受賞しました 。

 

© 2021 The Japan Foundation, Kuala Lumpur. All rights reserved.

{{ pageNo }}
{{ pageNo + 1}}

© 2021 The Japan Foundation, Kuala Lumpur. All rights reserved.